Kręte ścieżki wielowiekowej historii Majątku Galiny
Geneza parku, otaczającego z trzech stron pałac, sięga XIX wieku. Właścicielami obiektu byli wówczas Botho Ernst zu Eulenburg i jego żona Malwina Hermina Ewelina Fryderyka zu Dohna z Gładysz. Najprawdopodobniej to właśnie ona była inicjatorką prac związanych z powstaniem założenia parkowego. Za tą hipotezą przemawiają grafiki pochodzące z XIX wieku, na których wyraźnie zarysowują się elementy parku w stylu angielskim. Park ukształtowany został z wyjątkową dbałością o krajobrazowy charakter kompozycyjny. W owym czasie była to dominująca tendencja projektowa. Ze względu na małe możliwości rozbudowy, park uzyskał powierzchnię około 4 ha. Dzięki znakomitemu wykorzystaniu walorów rzeźby terenu wraz z przepływającą przezeń rzeką, teren ten uzyskał wyjątkowy dla tego rodzaju założeń urok. Prawdopodobnie to wówczas powstało wiele interesujących elementów składowych parku, między innymi skarpa za pałacem - obsadzona wysokimi krzewami, za którymi po murach wspinały się pnącza, przycinane tuż nad oknami pierwszej kondygnacji. Po parku prowadziła ścieżka, wijąc się od bramy północnej, przebiegała park i kierowała się do południowej części pałacu. Wśród drzew znajdował się również domek ogrodnika, postawiony we wschodniej części parku, tuż za spiętrzeniem wody dzielącym staw wraz z wyspami od opływającej pałac rzeki. Po roku 1945 całość kompleksu pałacowo-parkowego przejął skarb państwa. Park powoli niszczał, a jego walory zanikały. Niegdyś pieczołowicie wypielęgnowany, zaczął w sposób niekontrolowany porastać roślinnością.
Obecni właściciele włożyli wiele pracy i energii w przywrócenie parkowi dawnego blasku. Prace nad rewaloryzacją prowadzono w sposób przemyślany i konsekwentny. Zadbano o utrzymanie krajobrazowego charakteru – koncepcję rewaloryzacji przygotowali architekci krajobrazu specjalizujący się w tej dziedzinie. Całość założenia wpisana jest do rejestru zabytków. W czwartej edycji konkursu na najlepsze prace z zakresu ochrony zabytkowych założeń ogrodowych właściciele obiektu otrzymali przyznany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego złoty medal za najlepiej przeprowadzoną rewaloryzację.
